Drewno

Dostępne technologie postarzania można zastosować zarówno na skalę przemysłową, jak i w warsztatach stolarskich. Do najczęściej stosowanych należy piaskowanie oraz strukturyzacja. Jeszcze w fazie raczkującej jest innowacyjna technologia policzkowania drewna.

Piaskowanie drewna

Proces piaskowania drewna znajduje kilka zastosowań. Po pierwsze, jest wykorzystywany do renowacji starych mebli, a szczególnie do usuwania powłoki lakierniczej i innych nalotów i zabrudzeń. Po drugie, wykorzystuje się go w produkcji nowych mebli, aby nadać efekt urokliwej i eleganckiej starości. Piaskowanie rzeźbi strukturę drewna zgodnie z jego słojami. 
W procesie tym wykorzystuje się właściwości materiałów ściernych za pomocą sprężonego powietrza. Strumień kierowany jest na powierzchnię czyszczonego bądź strukturyzowanego przedmiotu. Pod wpływem uderzeń ścierniwa zabrudzenia i materiały lakiernicze odrywają się od powierzchni drewna lub następuje proces postarzania. Do przeprowadzenia procesu piaskowania wystarczy zaopatrzyć się w odpowiednią piaskarkę. Uzyskany efekt zależy od parametrów sprzętu i użytego ścierniwa. Ogólnie przyjmuje się zasadę, że im twardszy element, tym twardszego ścierniwa musimy użyć. Oczywiście tak twardego, na jaki pozwala nam podłoże. Przed wyborem ścierniwa musimy pamiętać, że konieczna jest jego zgodność z powierzchnią. Istotnym parametrem jest również ciśnienie. Wraz ze wzrostem ciśnienia uzyskujemy mocniejsze uderzenie ziaren o powierzchnię. W przypadku, gdy chcemy przeniknąć głębiej w strukturę elementu, konieczne staje się zastosowanie ziaren o zaostrzonych krawędziach, takich jak korund. 

Plusy i minusy piaskowania 

Proces piaskowania jest procesem stosunkowo prostym, jeśli posiadamy odpowiednią wiedzę dotyczącą jego parametrów. Pozwala to uniknąć jakichkolwiek trudności podczas pracy z dowolną piaskarką. Dużą zaletą metody jest uzyskanie bardziej gładkiej powierzchni niż podczas szlifowania tradycyjnego. Poza tym umożliwia ono dotarcie do miejsc trudno dostępnych. Minusem jest powstający pył, a tym samy ryzyko zachorowania na choroby pylicze. Konieczne jest bezwzględne zastosowanie się do przepisów BHP. Pracownik powinien zostać wyposażony w odpowiednie ubranie ochronne, a także kask ochronny z wentylacją oraz z dopływem świeżego powietrza do oddychania.

Strukturyzacja drewna

Proces strukturyzacji drewna polega na wyrywaniu słabszych i bardziej miękkich fragmentów drewna przy zastosowaniu szczotek. Metalowe lub plastikowe szczotki wirując uderzają o powierzchnię drewna, nadając jej strukturę. W zależności od efektu, jaki chcemy uzyskać, a także gatunku drewna, zależy liczba etapów strukturyzacji, a także wybór szczotek. Ciekawe rezultaty uzyskuje się na gatunkach drewna pierścieniowo-naczyniowych: dąb czy jesion oraz gatunkach iglastych, jak sosna i świerk.

Drewno gatunków iglastych zaliczane jest do miękkich. Proces ich strukturyzacji wymaga minimum dwóch etapów. Etap pierwszy polega na zastosowaniu szczotek z drutem metalowym. W tym kroku następuje wybieranie drewna wczesnego spośród przyrostów rocznych. Uzyskujemy efekt powierzchni 3D, jednak jest ona jeszcze szorstka z licznie podniesionymi włóknami. W etapie drugim stosujemy szczotki plastikowe, w strukturze których zatopione są ziarna ścierne. Naszym celem jest wygładzenie i wyoblanie zagłębień powstałych po szczotkach metalowych oraz wyrównanie odstających włókien. Szeroki zakres granulacji ziaren szczotek pozwala dobrać odpowiednie ziarno dla efektu, jaki chcemy uzyskać. Dla gatunków iglastych warto wybrać granulację pomiędzy P80 a P150. Drewno twarde wymaga agresywniejszej obróbki niż drewno gatunków iglastych. W rodzimych gatunkach drewna, jak dąb, występują garbniki, które mogą wchodzić w reakcję z drutem metalowym, tworząc ciemne odbarwienia. Dlatego istotne jest odpowiednie dobranie szczotek z drutem. Dostępne na rynku szczotki z drutem wykonanym ze stali nierdzewnej z dodatkową powłoką z mosiądzu pozwalają wyeliminować ten problem. Aby zapewnić odpowiednio agresywną obróbkę, istotny jest również rodzaj drutu: rozpleciony czy w formie skrętki oraz dobór grubości drutu w szczotce. Najczęściej druty występują w grubościach 0,2 mm, 0,3 mm i 0,5 mm. W pierwszym etapie następuje wstępne rozdrapanie powierzchni. Bardzo dobrze sprawdza się drut rozpleciony o grubości 0,3 lub 0,5 mm. W etapie drugim następuje strukturyzacja, czyli usuwanie rozdrapanych włókien drzewnych oraz otwarcie porów drewna. Stosuje się szczotkę z drutem w formie skrętki o grubości 0,3 lub 0,5 mm. Jeżeli zależy nam na wysokiej jakości, w kolejnym kroku warto zastosować szczotki z drutem w formie skrętki o grubości 0,2 mm. Doskonale oczyszcza on naczynia drewna i wzmacnia efekt strukturyzacji. Ostatni etap to zastosowanie szczotek plastikowych, których zadaniem, jak w przypadku drewna iglastego, jest wygładzenie powierzchni i przygotowanie jej do uszlachetniania lakierniczego. Granulację szczotek szlifujących dla gatunków drewna twardego wybiera się pomiędzy P80 a P120.