Planet Possible – nieograniczone możliwości, ograniczone zasoby
Na świecie trwa polityczno-ekologiczna debata na temat tempa zmian klimatycznych Ziemi. Podejmowane są liczne działania na rzecz ochrony środowiska naturalnego. Producenci, konsumenci, społeczności, organizacje, rządy wykazują coraz częściej troskę o sprawy klimatyczne i środowiskowe. Podnoszeniu ekologicznej świadomości służy edukacja. Konsument ekologicznie świadomy musi mieć pewną wiedzę na temat wpływu produktów na środowisko czy też znajomość oznaczania produktów, co pozwala na identyfikację tegoż wpływu. Czym jest ten rodzaj odpowiedzialności i edukacji, o którym tyle się słyszy?
Odpowiedzialność za to, co dzieje się z produktem, można podzielić na pewne etapy albo oceniać to całościowo, ale jak? Jak zrobić to niezależnie, dobrze i fair? W jaki sposób informować przejrzyście o właściwościach produktu i jego wpływie na środowisko naturalne? Etykiety i deklaracje środowiskowe (np. EPD – Environmental Product Declaration) dają producentom możliwość wyróżnienia się wysoką jakością produktów, w tym środowiskową, konsumentom pozwala to na świadomy wybór na rynku. Ponieważ jest to ważne działanie z zakresu marketingu ekologicznego i przynieść może spore korzyści ekonomiczne – właśnie za sprawą ponadprzeciętnej jakości środowiskowej, zdarzało się, iż producenci podejmowali także nieetyczne i nieuczciwe działania. Nosi to nazwę „greenwashingu” – czyli nieuzasadnionego kreowania ekowizerunku, przy jednoczesnym wprowadzaniu konsumenta w błąd w zakresie charakterystyki środowiskowej, kreowania produktu na prośrodowiskowy, podczas gdy nie posiada on wyróżniających go właściwości w tym zakresie. Trzeba było to zatem uporządkować i usystematyzować. Obecnie, zgodnie z normami ISO, są trzy typy etykiet i deklaracji środowiskowych.
Typ I
Dobrowolne, przyznawane przez stronę trzecią, która w sposób wiarygodny projektuje etykiety i ustala kryteria, które muszą być spełnione przez produkt w celu oznakowania (np. Ecolabel – mają ograniczony wpływ na środowisko).
Typ II
Własne certyfikaty środowiskowe sporządzane przez producentów, dystrybutorów lub innych uczestników rynku (którym mają przynieść korzyści, nie są poddawane certyfikacji przez żadną niezależną instytucję). Mogą występować jako symbol graficzny, tekst i muszą w sposób klarowny i wyraźny różnić się od etykiet typu I. Przykładem jest tzw. Pętla Mobiusa – symbol recyklingu.
Typ III
Deklaracje środowiskowe (EPD) powinny zawierać ilościową informację o wyrobie, popartą niezależną weryfikacją wskaźników. Dane ilościowe dotyczą tu oddziaływań środowiskowych produktu w całym cyklu życia (tzw. od kołyski aż po bramę), uzyskanych w wyniku procedur badawczych zgodnych z normami serii 14040/14044LCA dotyczących analiz LCA. Rola etykiet typu III jest szczególnie ważna przy wyborze surowców, półproduktów lub komponentów do produkcji bardziej złożonych wyrobów, które mają być przyjazne dla środowiska.
Wszystkie serie farb proszkowych, z przeznaczeniem dla architektury, posiadają deklaracje EPD wydane dla AkzoNobel. Co warte wspomnienia – AkzoNobel był pierwszym producentem farb proszkowych, który otrzymał certyfikat EPD i to aż na wszystkie trzy serie architektoniczne D1000/D2000/D3000.
Serie kolejno odpowiadają, co łatwo zapamiętać, klasom Qualicoat D1 – pierwszej, D2 – drugiej i D3 – trzeciej. Oznaczenie D oznacza odporność architektoniczną danej klasy, a pierwsza cyfra klasę tej odporności. Certyfikaty EPD wydawane są na czas określony i w określonej kategorii. Każdy certyfikat na swój numer rejestracyjny, który powoduje, że jest on bardzo łatwo weryfikowalny. Certyfikat EPD dla farb proszkowych Interpon D z serii D1000/D2000/D3000 jest zgodny z wytycznymi m.in. The International EPD program Instructions, wersja 2.01, PCR 2014:10 UN CPC 3511 wersja 1.0 oraz ISO 14040/14044 LCA. Wszystkie fabryki produkujące serie architektoniczne mają wdrożone standardy ISO 14001.
Można by zapytać, po co stosuje się te oznaczenia dla klas i etykietowanie EPD? Po pierwsze, edukuje się uczestników rynku (klientów, dystrybutorów, architektów, projektantów, lakiernie itp.), by w sposób odpowiedzialny i zrozumiały mogli wybierać nie tylko jakościowo najlepsze produkty, ale i o najmniejszym wpływie na środowisko.
Wpływ na środowisko to nie tylko tu i teraz – jak dany produkt wpływa na nie, ale komponenty, wydobycie, transport na wszystkich etapach produkcji, to również to, co daje produkt na przyszłość. Jeśli daje podwyższoną odporność i nie trzeba go często naprawiać, odnawiać, wymieniać, jest trwały i długo spełnia swoje cechy – to jest to coś, po co sięgamy chętniej. Dziś, poza pięknem, produkt musi nieść coś więcej – musi nieść korzyść i sens. Tak na przykład kolekcja Futura już od ponad 20 lat jest ulubioną kolekcją architektów i projektantów. Od 15 lat przy jej projektowaniu i przygotowywaniu pomaga Agencja Peclers, by kolekcja była świeża i nowatorska, by służyła jako benchmark na rynku i tak rzeczywiście się dzieje. Futura to zawsze kolekcja pokazująca z wyprzedzeniem, jak będzie wyglądała architektoniczna przyszłość. To AkzoNobel, razem z Peclres, wprowadził jako pierwsza firma farby o strukturach Sable (piaskowanych) – stały się one bestsellerem na rynkach i wielką inspiracją dla innych producentów. Kolekcja ta pokazała nowe oblicze farb – nie tylko miały chronić i nadawać kolor, miały zdobić, zachwycać i wyznaczać nowe horyzonty w architekturze. Najnowsza odsłona kolekcji Futura 2018-2021 pozwoli osiągnąć doskonały efekt w dowolnym środowisku, jednocześnie mając udział w zrównoważonym rozwoju, dbaniu o środowisko i tworzeniu „zielonych” budowli. I właśnie to jest tym, co napędza kreowanie nowych odsłon farb w AkzoNobel, w szczególności kolekcji Futura. Zawiera ona w sobie cztery kolekcje tematyczne i w sumie aż 50 wykończeń, bo powiedzieć o nich kolorów, to za mało. Owe cztery tematy to Glam City, Time Out, Treasured Light i Wild Nature.
Klasa 2 Qualicoat dotąd nie była tak plastyczna, jak klasa 1 Qualicoat, a w związku z rosnącym na rynkach trendem zużycia farb drugiej klasy Qualicoat, należało pomyśleć nad rozwiązaniem niwelującym tę niedogodność.
Niektóre z już pomalowanych detali wymagają dalszej obróbki: cięcia, gięcia, wiercenia. W przypadku klasy 2 farby te odznaczały się większą kruchością w obróbce i tu zdecydowanie lepiej sprawdzały się farby z klasy 1. Jednocześnie rosnąca świadomość rynkowa i zapotrzebowanie na dłuższą żywotność powłok powodowały, że częściej sięgano po klasę 2, co klarownie pokazuje rysunek. Kłopot polegał na tym, że te bardziej odporne klasy nie były plastyczne. Przy nawiercaniu czy zginaniu obserwowano zerwanie ciągłości powierzchni – spękania, odpryski. Rozwiązaniem tych bolączek okazuje się klasa 2 Flex – Interpon D2000 Flex. Wykazuje on odporność klasy 1 na testy mechaniczne, a odporność na warunki pogodowe klasy 2. Produkty D2000 Flex są kompatybilne z istniejącymi już produktami, zostały przetestowane w warunkach komercyjnych, posiadają gwarancje architektoniczne AkzoNobel oraz GSB Master, Qualicoat Kl.2, AAMA 2604 i BS EN 12206, a pomalowane detale mogą być obrabiane do czterech tygodni po wymalowaniu. Daje to ogromne możliwości obróbki, obniżenie kosztów ekonomicznych i środowiskowych.
Posiadanie certyfikatów EPD i nowatorskich rozwiązań w branży farb proszkowych to nie jest ekomarketing dla ekomarketingu. Można założyć tezę, że producenci posiadający takie certyfikaty jak EPD rzeczywiście okazują tym swoje poszanowanie dla środowiska. Konsumenci poszukują rozwiązań, które będą ciągle aktualne za 10-15 lat, nie tylko teraz, tym samym napędzają branżę do ciągłego poszukiwania dobrych rozwiązań i ich nieustającego udoskonalania. EPD jest swego rodzaju gwiazdką Michelin. Menu i kart dań jest wiele, można wybierać dowolnie i z wszystkiego, ale trzeba pamiętać o jednym, byśmy wybierali mądrze i tak odpowiedzialnie, by nie okazało się, że na koniec z daniem zjedliśmy własny ogon. Nie wolno nam bagatelizować odpowiedzialności za naszą wspólną planetę, okrutnie prawdziwy banał, ale Ziemia nie należy do nas – to dom przyszłych pokoleń, naszych dzieci i wnuków.
Katarzyna Kapica
AkzoNobel
Komentarze (0)