Test absorbancji IR.
Nowa seria farb proszkowych dla architektury odbijających promieniowanie podczerwone
Zapotrzebowanie rynku na farby ograniczające nagrzewanie się ścian budynków, dachów i ościeżnic oraz nieustanna potrzeba podnoszenia odporności poliestrowych farb fasadowych na warunki zewnętrzne doprowadziły do opracowania innowacyjnej serii produktów dla architektury. Powłoki nowej generacji, które odbijają promieniowanie słoneczne, w znacznym stopniu ograniczają zjawisko globalnego ocieplenia, a w konsekwencji redukują także nadmierne zużycie zasobów energii, przyczyniając się tym samym do ochrony środowiska.
W sektorze architektonicznym jednym z głównych czynników odpowiedzialnych za przegrzewanie powłok i ich degradację jest promieniowanie słoneczne, na które składają się fale. Ze względu na ich długość, wyróżnia się następujące zakresy spektralne: UV (300-380 nm), zakres widzialny (380-780 nm) i NIR - bliska podczerwień (780-2500 nm). Z tych trzech zakresów ok. 52% energii promieniowania słonecznego przypada na bliską podczerwień (rys. 1). Jest to największa część całego promieniowania skupiającego się na powłoce znajdującej się na zewnątrz.
Formuła farb używanych w sektorze architektonicznym jest oparta na pigmentacji, która przyczynia się do znacznej absorpcji w zakresie bliskiej podczerwieni. Redukcja absorpcji w tym zakresie, a w konsekwencji zwiększona zdolność odbijania fal, teoretycznie powinna skutkować polepszeniem odporności na czynniki zewnętrzne i zachowaniem właściwości fizycznochemicznych powłoki przez dłuższy okres.
Rysunek 2 przedstawia porównanie czarnej farby odbijającej promienie podczerwone (Shepherds new Arctic Black 10C909) i zwykłej czarnej farby (Conventional Black). Wyraźnie widać, że specjalnie opracowana pigmentacja Black 10C909 pięciokrotnie lepiej odbija promieniowanie niż pigmentacja standardowa.
Można to również zaobserwować na zdjęciu 1 prezentującym dwie powłoki o tym samym kolorze poddane promieniowaniu IR i obserwowane za pomocą kamery termowizyjnej. Próbka o pigmentacji odbijającej promienie IR (Arctic), znajdująca się po prawo, absorbuje promienie IR wyraźnie w mniejszym stopniu niż próbka o pigmentacji standardowej. Jednocześnie obserwowana przez kamerę termowizyjną pozostaje „czarna”. Oprócz różnicy wizualnej, różna jest także temperatura powierzchni powłok.
Jak wiadomo, degradacja powłoki w następstwie wystawienia jej na światło jest przyspieszona przez wzrost temperatury. Analogicznie oczekuje się, że przy niższej temperaturze degradacja powłoki będzie znacznie mniejsza. Jednocześnie spodziewane jest, że próbka o pigmentacji odbijającej promienie IR będzie miała temperaturę powłoki niższą niż ta o pigmenacji standardowej. W celu dogłębnego przestudiowania tego aspektu przeprowadzono serię testów.
Komentarze (0)