Należy pamiętać że podana rekomendowana grubość będzie inna dla farb gładkich i strukturalnych, dlatego warto sprawdzić zawsze, jaką wartość podaje producent w TDS. Brak prawidłowej grubości (za cienka lub za gruba) farby obniża jej wytrzymałość, może powodować występowanie defektów wizualnych na powłoce, ale także jest podstawą do nieuznania roszczeń reklamacyjnych. Trzeba pamiętać, że tylko powłoka, która spełnia założenia co do grubości (rekomendowanej przez producenta), gwarantuje bezproblemowe użytkowanie wyrobu końcowego.
Stopień połysku (Gloss Level)
Wartość wyrażona w jednostce GU – gloss unit, podawana czasem w procentach. Powszechnie nazywana skrótowo po prostu połyskiem.
Podstawowy podział uwzględnia:
- głęboki (martwy) mat (3-7 GU),
- mat (do 30 GU),
- satyna (31-69 GU),
- półpołysk (70-84 GU),
- połysk (powyżej 85 GU),
- wysoki połysk (powyżej 95 GU).
Stopień połysku podawany jest zawsze w przedziale „+/-”, a ostateczna jego wartość będzie zależała od prawidłowego wypału i polimeryzacji powłoki.
Spotyka się urządzenia o geometrii pomiaru przy różnych kątach 20°, 45°, 60°, 75°, 85°. Należy pamiętać, że dla otrzymania poprawnych rezultatów pomiarowych stosuje się zasadę: dla wysokiego połysku stosuje się niską geometrię pomiarów (kąt 20°), a dla powierzchni o słabym połysku, matowych – wysoką geometrię (kąt 85°). Najbardziej powszechny i najczęściej stosowany jest pomiar przy kącie odbicia 60°, czasami możemy spotkać również wyspecyfikowaną wartość pomiaru dla dwóch różnych kątów. Ponieważ stopień połysku jest nierozerwalnie związany z prawidłową polimeryzacją farby w piecu, aby zagwarantować jego stabilną i powtarzalną wartość, zaleca się regularną weryfikację krzywej pieca, nie rzadziej niż raz na rok, a w niektórych przypadkach nawet raz na tydzień lub nawet codziennie. Dla farb strukturalnych nie dokonuje się pomiaru stopnia połysku.
Rozróżniamy dwa podstawowe typy aplikacji:
- Corona/elektrostatyka – wysokie napięcie wytworzone przez kaskadę przy użyciu zewnętrznej elektrody powoduje jonizację powietrza w obszarze elektrody pistoletu. Farba proszkowa podawana z pistoletu poruszając się w obszarze zjonizowanego powietrza otrzymuje ładunek elektryczny ujemny w stosunku do uziemionego detalu.
- Tribo – jest techniką elektryzacji i nakładania farby proszkowej wykorzystującą ładowanie tarciowe. Ładunek ziaren farby w tym systemie jest dodatni. Farba ładuje się w lufie aplikatora (wykonanej ze specjalnego materiału), jak również w wyniku transportu w przewodach i uderzaniu ziaren farby o siebie.
Komentarze (0)