Lakiernictwo Proszkowe

Planowanie pomieszczenia malarni proszkowej

Oddzielenie środowiska pomieszczenia malarni proszkowej od pozostałych procesów technologicznych prowadzonych w zakładzie produkcyjnym wydaje się oczywistą koniecznością. W przypadku budowy nowego obiektu, wszelkie ustalenia odnośnie zapewnienia jego bezpieczeństwa powinny być rozwiązane w fazie projektowej. Jeśli mamy już do dyspozycji jedną, dużą halę przeznaczoną na różne procesy i planujemy w niej rozpocząć malowanie, to wykonanie ścian oddzielających powinno być zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami przeciwpożarowymi dla tego typu zabudowy i zatwierdzone przez osoby posiadające odpowiednie uprawnienia.  


Łatwa komunikacja pomiędzy zabudową malarni.

Przy planowaniu pomieszczenia malarni powinniśmy wziąć po rozwagę następujące zalecenia:

Reklama

• Wielkość dostępnej przestrzeni powinna być na tyle duża, żeby można było skutecznie i efektywnie obsługiwać proces malowania, jak również serwisować zainstalowane urządzenia oraz w prosty sposób utrzymywać czystość i porządek. Ze względu na potrzebę stabilizacji farby proszkowej przed napylaniem, przestrzeń malarni powinna przewidywać możliwość jej krótkookresowego składowania po dostawie (ok. 24-48 godzin), szczególnie kiedy temperatura na zewnątrz spada poniżej punktu rosy. Potrzeba stałego dostarczania farby do malowania (w zależności od skali produkcji) powoduje również konieczność zaplanowania dróg komunikacyjnych dla wózka widłowego lub ręcznego. Jest to niezbędne, ponieważ sytuowanie typowego magazynu farb proszkowych w przestrzeni bezpośrednio związanej z malowaniem, gdzie produkty są przechowywane przez dłuższy czas, nie jest zalecane.  
• Wewnętrzne ściany oraz sufit pomieszczenia, gdzie prowadzone jest napylanie farb proszkowych powinny być wykonane z gładkich i łatwych do czyszczenia materiałów.  Pomieszczenie powinno być szczelne, zapobiegając przedostawaniu się z zewnątrz zanieczyszczeń, przenoszonych z ruchem powietrza. O ile ściany są wykonane z typowych materiałów budowlanych (cegła, bloczki ceramiczne czy betonowe) i otynkowane, to dobrze kiedy porowata struktura tynku jest zabezpieczona trwałą, łatwo zmywalną, gładką farbą, pozwalającą na skuteczne usuwanie/zmywanie osiadających zanieczyszczeń.
• Podłoga malarni, w celu ułatwienia niezbędnego utrzymania w czystości, powinna być równa, gładka i nieporowata. W przypadku posadzek betonowych minimalne wymaganie to uszczelnienie za pomocą dostępnych na rynku farb dedykowanych do takich zastosowań lub wylanie warstwy żywicy epoksydowej. Planując materiał powierzchni podłogi w pomieszczeniu malarni dobrze jest przyjąć zasadę, że zmywanie na mokro jest codzienną procedurą podczas typowych prac porządkowych lub odbywa się w cyklu ciągłym. Duża część zanieczyszczeń czy rozsypanej farby może być w ten sposób wyłapana i zutylizowana.
• W wielu przypadkach oświetlenie dzienne pomieszczenia, w którym zlokalizowane jest malowanie proszkowe, jest realizowane za pomocą okien, czy dachowych świetlików. Przy planowaniu tego typu oświetlenia należy przede wszystkim brać pod uwagę możliwość intensywnego grzania przez promienie słoneczne, szczególnie podczas miesięcy letnich, kiedy i tak pojawia się problem z utrzymaniem właściwej temperatury pomieszczenia malarni. Dlatego też trzeba zwracać uwagę na właściwą ekspozycję okien i ewentualne stosowanie specjalnych szyb obniżających przewodzenie ciepła. Ze względu na potrzebę skutecznego oddzielenia środowiska malarni od czynników zewnętrznych, okna w tej przestrzeni nie powinny służyć do wentylacji. W przypadku zastosowania okien otwieranych, otwieramy drogę migracji zanieczyszczeń z zewnątrz bezpośrednio do procesu napylania proszku.
• Wszelkie oprawy dostarczające sztuczne oświetlenie powinny mieć tak zaprojektowane obudowy, aby nie stawały się pułapkami/magazynami dla zanieczyszczeń i ewentualnie farby proszkowej. Dlatego, prócz odpowiedniego kształtu, powinny być pyłoszczelne, a te znajdujące się z strefie zagrożonej wybuchem, powinny odpowiadać aktualnie obowiązującym przepisom odnośnie bezpieczeństwa dla tego rodzaju zastosowań.
• Drogi komunikacyjne prowadzące na zewnątrz pomieszczenia malarni powinny być wyposażone w rozwiązania zabezpieczające przed niekontrolowaną wymianą powietrza. Dlatego też ciągi piesze i drogi transportowe należy zabezpieczyć drzwiami lub bramami zapewniającymi automatyczne samozamykanie. Pozostawianie otwartych ciągów komunikacyjnych to jedna z najpopularniejszych dróg migracji zanieczyszczeń do pomieszczenia malarni.
• W wydzielonej od innych procesów technologicznych przestrzeni malarni proszkowej powinno być zapewnione lekkie nadciśnienie w stosunku do połączonych ciągami komunikacyjnymi pomieszczeń, czy przestrzeni zewnętrznej budynku. Na etapie planowania powinien być przeprowadzony bilans wypływu powietrza na zewnątrz, równoważony z lekką nadwyżką przez niezbędną wentylację, zasilającą przestrzeń malarni w powietrze o odpowiednim wydatku. Zaplanowanie prawidłowej, efektywnej wentylacji przestrzeni malarni proszkowej jest kluczowe dla ograniczania problemów z jakością uzyskiwanych powłok powodowanych przez zanieczyszczenia.
• System wentylacji, zasilający przestrzeń malarni, powinien dostarczać powietrze przefiltrowane, wolne od drobnych cząstek pyłów, z ograniczoną intensywnością, szczególnie w okolicach kabin aplikacyjnych, nie zaburzając procesu napylania.
• Wielu dostawców farb proszkowych w zaleceniach technicznych rekomenduje prowadzenie aplikacji swoich produktów w kontrolowanej temperaturze (ok. 25°±5°C) i wilgotności względnej (50%±10%). Ustalone w ten sposób tolerancje warunków środowiska pozwalają na powtarzalne nakładanie jednorodnych powłok o właściwej, kontrolowanej grubości, bez potrzeby stałego monitorowania ustawień parametrów elektrycznych procesu. Utrzymanie tak określonych warunków ma również wpływ na obniżenie tempa zużywania się elementów wymiennych w sprzęcie aplikacyjnym.  
• W fazie projektowej niezbędne jest przeprowadzenie symulacji bilansu energii cieplnej, wytwarzanej w pomieszczeniu malarni przez wszystkie zainstalowane tam urządzenia emitujące promieniowanie podczerwone (m.in. oświetlenie, zainstalowane silniki elektryczne, straty izolacji suszarek po przygotowaniu powierzchni, straty izolacji pieców do utwardzania powłok, ciepło dostarczane przez pomalowane i utwardzone produkty). Zaniechanie tego typu rozważań jest szczególnie niebezpieczne dla procesu nakładania powłok, jeśli kubatura przestrzeni przeznaczonej na malowanie jest niewystarczająca dla zniwelowania obciążenia cieplnego generowanego przez infrastrukturę malarni. W takich sytuacjach system wentylacyjny, prócz uzupełniania strat powietrza, musi przewidywać możliwość odprowadzania nadmiaru ciepła lub/i dostarczanie powietrza o temperaturze umożliwiającej przywrócenie zalecanych warunków aplikacji. Dodatkowo, niezwykle istotne jest również w tym przypadku zapewnienie obsłudze malarni właściwych warunków pracy.
• W przypadku wystąpienia wspólnie: ograniczeń odnośnie dostępnej przestrzeni, jaką można w zakładzie przeznaczyć na stworzenie malarni proszkowej oraz planowanego, dużego obciążenia cieplnego pomieszczenia, należy rozpatrzyć dla zapewnienia odpowiednich warunków środowiskowych możliwość wprowadzenia pełnego systemu wentylacji o dużej wydajności, połączonego z klimatyzacją. Koszt niezbędnego oprzyrządowanie i jego eksploatacja są co prawda dość drogie, ale w niektórych skrajnych przypadkach konieczne. Zwłaszcza, jeśli jest to jedyne rozwiązanie umożliwiające dostosowanie do wymaganych standardów dostępnych pomieszczeń, które możemy przeznaczyć na malowanie proszkowe.