Lakiernictwo Proszkowe

Niezależnie od tego, czy chodzi o indywidualne zastosowania architektoniczne, w branży motoryzacyjnej czy sportowej, czy też stylowe elementy wyposażenia wnętrz – efektowne powierzchnie metaliczne są pożądane bardziej niż kiedykolwiek. Podkreślają wartość przedmiotu i nadają mu charakterystyczny wygląd. 
Historycznie, powłoki proszkowe z efektami metalicznymi opracowywano w kilku etapach, jednak do dnia dzisiejszego standardowe jednowarstwowe powłoki proszkowe nigdy nie były w stanie konkurować z wyglądem optycznym metalicznych farb ciekłych. 

Konsekwentny dalszy rozwój w celu uzyskania optymalnego efektu

Początkowo produkcja powłok proszkowych o metalicznym efekcie była ograniczona do tak zwanego procesu dryblend (mieszanie na sucho). W tym przypadku kolorowa baza i metaliczne pigmenty – na bazie aluminium lub miki – miesza się jednorodnie bez wpływu siły ścinającej i temperatury (patrz ilustracja 1). Rosnące zapotrzebowanie na coraz lepsze efekty szybko ujawniły wady tego prostego procesu produkcyjnego. Nierówny wynik powlekania spowodowany był problemami związanymi z ładowaniem, rozdzielaniem bazy oraz pigmentu metalicznego podczas aplikacji i brakiem stabilności procesu podczas recyklingu farby proszkowej. 

Badania nie ustały i około 15 lat temu pierwsze powłoki proszkowe z efektem łączenia (bondowane) podbiły rynek. W procesie wiązania pigmenty proszkowe i efektowe są jednorodnie łączone pod wpływem siły ścinania oraz temperatury. W tym procesie pigmenty wiążą się z ziarnami proszku. 

Rezultat: 

• Lepsza aplikacja
• Efekty są bardziej błyszczące ze względu na zwiększoną ilość pigmentu metalicznego
• Mniejsza wrażliwość na zmienne ustawienia procesu
• Łatwiejsza aplikacja farby z odzysku (oversprayu).

Bondowanie ostatniej generacji reprezentuje najbardziej aktualny stan techniki (patrz ilustracja 2).
Innym procesem, który jednak nie uzyskał akceptacji, jest proces wprowadzania pigmentów metalicznych (efektowych) do powłoki proszkowej w etapie wytłaczania (ekstruzji). Polega ona na topieniu, mieszaniu i rozpraszaniu pigmentów z surową formacją już w wytłaczarce (ekstruderze) i rozdrabnianiu stopionej powłoki proszkowej po jej ochłodzeniu. 

Zasadniczo proces ten pozwala na najlepszą możliwą integrację pigmentów. Jednakże wytłaczanie i ścieranie pigmentów metalicznych niszczy ich efekt połysku. Właśnie dlatego proces inkorporacji przez wytłaczanie tworzy tylko mało błyszczące metaliczne powłoki, które i tak są łatwe do produkcji przy użyciu metody bondowania.Wszystkie powłoki proszkowe wytwarzane w wymienionych metodach mają jedną wspólną cechę: w zależności od zastosowanego pigmentu metalicznego i jego różnicy (kontrastu) do koloru bazy farby, uzyskany efekt głębi 3D nie może konkurować z efektem uzyskanym za pomocą farb ciekłych.