Ekologia i Ochrona Zdrowia

Odpady należy transportować wraz z dokumentem potwierdzającym ich rodzaj oraz dane zlecającego transport odpadów. Dodam, że chodzi tu o kartę przekazania odpadów, fakturę sprzedaży lub podstawową charakterystykę odpadów, w przypadku przekazywania odpadów na składowisko. W przypadku transgranicznego przemieszczania odpadów należy je transportować wraz z dokumentem dotyczącym transgranicznego przemieszczania odpadów, o którym mowa w załączniku IB lub załączniku VII do rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów [Dz.Urz. UE L 190 z 12.07.2006 r., str. 1, ze zmianami]. Jeżeli transportujący odpady nie posiada żadnego z ww. dokumentów, to powinien posiadać inny potwierdzający rodzaj transportowanych odpadów oraz dane zlecającego transport. W przypadku odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości należy je transportować wraz z dokumentem potwierdzającym rodzaj transportowanych odpadów oraz nazwę gminy, z terenu której są odbierane odpady.

Innym zagadnieniem istotnym z punktu widzenia wprowadzonych zmian jest raport o emisjach gazów cieplarnianych i innych substancji do krajowej bazy. Otóż, 23.11.2016 r. weszło w życie rozporządzenie ministra środowiska z 14.11.2016 r. w sprawie szczegółowego zakresu informacji zawartych w raporcie oraz sposobu jego wprowadzania do krajowej bazy o emisjach gazów cieplarnianych i innych substancji [Dz.U. z 2016 r., poz. 1877]. Rozporządzenie to było poprzedzone rozporządzeniem ministra środowiska z dnia 28 grudnia 2010 r. w sprawie wzoru formularza raportu oraz sposobu jego wprowadzania do krajowej bazy o emisjach gazów cieplarnianych i innych substancji [Dz.U. z 2011 r., poz. 4], które na podstawie art. 149 ust. 3 ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych [Dz.U. poz. 1223 oraz z 2016 r. poz. 266, 542 i 1579] utraciło moc z dniem 10 września 2016 r.
Ww. rozporządzenie w sposób bardziej przejrzysty określa:

• szczegółowy zakres informacji zawartych w raporcie,
• sposób wprowadzania raportu do krajowej bazy o emisjach gazów cieplarnianych i innych substancji.

Z dniem wejścia w życie ww. rozporządzenia użytkownikiem krajowej bazy staje się osoba, która w dniu poprzedzającym dzień wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, miała dostęp do elektronicznego konta utworzonego dla danego zakładu. Identyfikator (login) i hasło dostępu nadane tej osobie przed dniem wejścia w życie omawianego rozporządzenia zachowują ważność. Ważne jest to, że użytkownik krajowej bazy uzyskuje dostęp do informacji i danych zakładu danego podmiotu zgromadzonych w krajowej bazie po upływie 21 dni od dnia wejścia w życie omawianego rozporządzenia pod warunkiem, że podmiot w tym terminie nie dokona zmiany użytkowników krajowej bazy.

Szczegółowy zakres informacji zawartych w raporcie zawiera załącznik do ww. rozporządzenia. Aby prawidłowo i sprawnie sporządzić raport, warto przeczytać poradniki znajdujące się na stronie www.krajowabaza.kobize.pl.
Trzecim tematem, który chciałabym poruszyć w niniejszym artykule, jest wprowadzanie ścieków przemysłowych do urządzeń kanalizacyjnych. W tej kwestii, jak sądzę, jest jeszcze wiele do zrobienia. Temat oczywiście nie jest nowy. Jednak warto, aby czytelnicy „Lakiernictwa Przemysłowego”, których dotyczy temat obowiązków dostawców ścieków przemysłowych, poświęcili chwilę na przeczytanie poniższego tekstu.
W załączniku do obwieszczenia ministra infrastruktury i budownictwa z dnia 28 września 2016 r. opublikowany został jednolity tekst rozporządzenia ministra budownictwa z 14.07.2006 r. w sprawie sposobu realizacji obowiązków dostawców ścieków przemysłowych oraz warunków wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych [Dz.U. z 2016 r., poz. 1757]. Rozporządzenie to określa:

• sposób realizacji obowiązków dostawców ścieków przemysłowych,
• warunki wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych, w tym dopuszczalne wartości wskaźników zanieczyszczeń w ściekach przemysłowych wprowadzanych do urządzeń kanalizacyjnych,
• sposób sprawowania kontroli ilości i jakości ścieków.