Zmiany w technologii a konieczność dostosowania pozwoleń i decyzji środowiskowych
Dla wielu firm, których instalacje produkcyjne są uregulowane prawnie pozwoleniami środowiskowymi, dużym problemem jest dokonywanie zmian w technologii z obawy przed koniecznością dokonania zmian również w pozwoleniach. Z uwagi na koszty opracowania nowych wniosków i dość skomplikowane procedury, firmy często rezygnują z jakichkolwiek zmian i modyfikacji w technologii, obawiając się właśnie konieczności dostosowania pozwoleń i decyzji.
Obawa ta jednak nie zawsze jest słuszna, a konieczność zmiany pozwoleń nie zawsze jest uzasadniona. Zależy to w dużej mierze od charakteru zmiany oraz od konstrukcji już wcześniej posiadanego pozwolenia. Mam nadzieję, że lektura niniejszego artykułu pozwoli na lepsze zrozumienie tematu i rozwieje wiele wątpliwość firm chcących wdrażać modyfikacje w stosowanych technologiach.
Istotna zmiana technologiczna
Zgodnie z ww. przepisem, aby istniała konieczność zmiany pozwolenia muszą wystąpić jednocześnie dwa zdarzenia. Po pierwsze, musi dojść do istotnej zmiany w instalacji, a jednocześnie zmiana ta musi skutkować znaczącym zwiększeniem negatywnego oddziaływania na środowisko, tj. zwiększeniem emisji substancji lub energii do środowiska. Decyzja, czy zmiana w instalacji jest istotna, należy do prowadzącego instalację i najczęściej przyjmowaną tutaj zasadą jest to, że każda zmiana, która skutkuje zwiększeniem negatywnego oddziaływania na środowisko, jest zmianą istotną. W kwestii znaczącego zwiększenia negatywnego oddziaływania na środowisko najczęściej przyjmuje się, że wszystkie zmiany pogarszające stan środowiska są znaczącymi i tak powinny być traktowane. W praktyce pamiętać należy, że to prowadzący instalacje jest odpowiedzialny za jej funkcjonowanie, wpływ na środowisko i decyzję o konieczności dokonania zmian w pozwoleniu. Jednak przywołana definicja jasno wskazuje, w jakich granicach możemy zmieniać technologię bez konieczności zmian wydanych pozwoleń.
Należy pamiętać, że pozwolenie wydawane jest dla instalacji, a nie dla całego zakładu. Bardzo często w firmach zachodzi obawa przed jakąkolwiek zmianą w technologii czy dostawieniem nowego urządzenia. Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 6 ustawy Prawo ochrony środowiska, instalacją jest stacjonarne urządzenie techniczne, zespoły stacjonarnych urządzeń technicznych powiązanych technologicznie, do których tytułem prawnym dysponuje ten sam podmiot, i położone na terenie jednego zakładu. Aby dany element dodatkowy uznać za część składową instalacji, musi zachodzić między nim a istniejącymi elementami ścisły związek technologiczny. Definicji tego pojęcia nie znajdziemy w przepisach, jednak możemy przyjąć, że jeżeli jakieś urządzenie nie warunkuje ściśle prawidłowego działania całości instalacji i możliwa jest obróbka detali tylko w nim, to związek technologiczny nie jest ścisły. Przykładem w przemyśle obróbczym może być dostawienie dodatkowej myjki do czyszczenia pewnych partii detali lub np. urządzenia do stripowania, które może pracować niezależnie i nie służy do obróbki całego strumienia materiału produkowanego w instalacji.
Komentarze (0)