Badanie Powłok

Przyczepność wyrobów lakierowych do ocynkowanego podłoża

Do malowania powłok cynkowych proponowanych jest wiele kombinacji wyrobów lakierowych. Przyczepność różnego rodzaju farb stosowanych do malowania powłok cynkowych przedstawiono w tab. 1. Składnikami wiążącymi farb mogą być: żywica akrylowa (AY), kopolimery winylu i chlorku winylu (PVC), dwuskładnikowa żywica epoksydowa (EP), dwuskładnikowe poliuretany/poliakryle/poliizocyjaniany (PUR) i in.
Dla zapewnienia odpowiedniej przyczepności bardzo ważny jest optymalny dobór warstwy podkładowej pozwalającej na uzyskanie odpowiedniego połączenia warstw lakierowych całego systemu ochronnego z ocynkowanym podłożem. Ze względu na przyczepność do malowania powierzchni stali ocynkowanej ogniowo najlepiej wykorzystać wyroby epoksydowe lub poliwinylowe. Nie wszystkie materiały malarskie nadają się do wytwarzania powłok na powierzchniach ocynkowanych. Wyroby alkidowe reagując z cynkiem zmydlają się, co zmniejsza przyleganie warstwy do podłoża. Niektóre farby nie mogą być stosowane w pewnych warunkach eksploatacji wyrobów, inne słabo przylegają do powierzchni powłoki bezpośrednio po cynkowaniu.

Sezonowanie wpływa znacząco na adhezję powłok lakierowych do powłok cynkowych, co jest wynikiem zmian stanu powierzchni cynku. Węglany cynku tworzące się w ostatnim etapie korozji cynku w atmosferze powietrza z małą ilością zanieczyszczeń są dobrze przyczepne do powierzchni stopu cynku. Tworzą zwartą i szorstką warstwę, do której powłoki lakierowe ogólnie mają dobrą przyczepność. Należy jednak uważać na obecne w atmosferze zanieczyszczenia, takie jak siarczki i chlorki, ponieważ na powierzchni cynku mogą tworzyć się rozpuszczalne w wodzie siarczany i chlorki cynku, które z kolei powodują powstawanie szeregu wad powłoki. W tab. 1 ujęto porównanie przyczepności wyrobów lakierowych do powłoki cynkowej po sezonowaniu na powietrzu mało zanieczyszczonym 1-3 miesięcy od cynkowania ogniowego.
Najlepsze rezultaty w zakresie poprawy przyczepności można uzyskać poprzez rozwinięcie powierzchni metodami obróbki strumieniowo-ściernej. Obróbka powierzchniowa poprawia adhezję do podłoża również poprzez oczyszczenie warstwy przypowierzchniowej metalu z zanieczyszczeń organicznych i nieorganicznych, dzięki czemu poprawia późniejsze zwilżanie przez ciekłe wyroby lakierowe.

Badania przyczepności powłok lakierowych

W praktyce przemysłowej badania przyczepności wykorzystywane są w dwóch obszarach. Pierwszym są próby odbiorcze wykonywane po wymalowaniu i odczekaniu do pełnego utwardzenia powłoki lakierowej. Dokładna ocena stanu powłok malarskich jest przeprowadzana w celu kontroli jakości powłoki lakierowej oraz zgodności z wymaganiami podanymi w specyfikacji. Kontrola jakości systemów ochronnych na ogół ogranicza się do pomiaru grubości i oceny wizualnej. Jednak przy większych zleceniach zamawiający wymaga oceny przyczepności powłok.

Badania adhezji powłok mają charakter niszczący powłokę ochronną, dlatego należy je stosować jedynie w przypadkach, kiedy jakość powłoki budzi uzasadnione podejrzenia. Można również wykorzystać malowanie próbek kontrolnych, odzwierciedlających warunki procesu aplikacji, na których po utwardzeniu można oceniać przyczepność.
Drugim obszarem stosowania badań przyczepności są analizy przyczyn powstawania wad w systemach duplex w warunkach eksploatacyjnych. Dotyczą one często spraw reklamacyjnych, a testy przyczepności są wykonywane miejscowo dla udokumentowania charakteru wad systemu ochronnego.
Do badania przyczepności można zastosować następujące metody:

• Metodę siatki nacięć oraz nacięć krzyżowych
• Metodę odrywową