Komora świetlna ColorCab 5.
Produkcja różnego rodzaju materiałów i powłok wymaga utrzymania stałego poziomu jakości, który nie podlega dużym odchyleniom w kolejnych partiach produkcyjnych. Dotyczy to zarówno parametrów technicznych, jak i cech wizualnych. Te ostatnie zostaną najszybciej zauważone, gdy dojdzie do znacznych różnić między porównywanymi próbkami. Jednak mniejsze odchylenia mogą pozostać niedostrzeżone aż do momentu, gdy próbki pochodzące z różnych partii znajdą się w bezpośrednim sąsiedztwie, np. podczas montażu mebli.
Producentom farb, mebli, ceramiki i wielu podobnych produktów zależy na utrzymaniu jak najwyższej jakości wyrobów. Każda nieudana partia generuje dodatkowe koszty i opóźnia tempo prac. W związku z tym prowadzona kontrola jakości ma na celu zapewnienie najlepszej możliwej spójności między poszczególnymi seriami. Naturalnie, tak wysoki stopień podobieństwa jest możliwy do weryfikacji jedynie za pomocą odpowiednich instrumentów kontrolno-pomiarowych. Pozwala to na wyeliminowanie błędów i wprowadzenie korekt już w trakcie produkcji.
Wzrokowe porównywanie barw według normy PN-EN ISO 3668
Zgodnie z założeniami normy ISO 3668 powinno się stosować kontrolowane sztuczne oświetlenie. W tym celu należy posłużyć się kabiną świetlną, która jest wyposażona w źródła światła o różnej barwie, m.in. sztuczne światło dzienne zgodne z międzynarodowym standardem (iluminant normalny CIE D65). Wnętrze kabiny jest pomalowane na neutralny szary kolor. Jej budowa pozwala na osłonięcie badanych próbek od zewnętrznych źródeł światła i innych obiektów, które mogłyby znaleźć się w polu widzenia obserwatora i zaburzyć odbiór badanej barwy.
Różnicę barw określa się za pomocą jej składników – odcienia, chromy (nasycenia) i jasności – na podstawie schematu klasyfikacji. Należy też pamiętać o tym, że barwy zawierające różne mieszaniny pigmentów będą możliwe do odwzorowania w świetle znormalizowanym, ale nie w innym źródle światła. To zjawisko nazywa się metameryzmem. Jego dopuszczalny stopień powinien być określony w zależności od sposobu użytkowania i tego, jak ważne jest dokładne odwzorowanie farby w różnych warunkach oświetlenia.
Obliczanie różnicy barw według normy PN-EN ISO 7724
Istnieje wiele metod obliczania różnicy barwy ze współrzędnych barwy dwóch próbek. Wspomniana norma odnosi się do oznaczania różnic barwy: jasności, chromy i odcienia występujących między próbką a wzorcem w przestrzeni barw CIE L*a*b*.
Taką procedurę badawczą można przeprowadzić za pomocą profesjonalnych kolorymetrów. Urządzenia wskazują składowe kolorów na osi współrzędnych. Dzięki temu operatorzy mogą skorygować mieszaninę pigmentów dodając lub odejmując składniki, jeśli próbka odbiega kolorystycznie od wzorca. Nowoczesne urządzenia obliczają automatycznie różnicę barwy na podstawie wartości wzorca odniesienia przechowywanych w pamięci miernika. Ponadto, pomiarów można dokonywać z pominięciem efektu połysku, czyli ze składnikiem zwierciadlanym wyłączonym (w wartościach bezwzględnych składowych barwy) lub z efektem połysku, czyli ze składnikiem zwierciadlanym włączonym (sposób, w jaki barwę widzi obserwator).
Komentarze (0)