Przygotowanie Powierzchni

Granat jest ścierniwem niemetalowym wielokrotnego użytku (5–8 ponownych zawróceń), pochodzenia mineralnego. Wysoka twardość tej odmiany granatu wynosi ok. 8 w skali Mosha. Ciężar właściwy osiąga wartość 4,1 g/cm3, a więc jest dużo większy niż piasku i żużla pomiedziowego. Powyższe właściwości gwarantują wyższą wydajność obróbki strumieniowo-ściernej i mniejsze zużycie ścierniwa, zwłaszcza przy zastosowaniu recyklingu. Wysoka czystość i odporność chemiczna granatu pozwalają na jego stosowanie na morskich platformach wydobywczych, w stoczniach remontowych, konstrukcjach nabrzeżnych morskich i słodkowodnych, ponieważ z granatu nie są wypłukiwane żadne toksyczne ani radioaktywne substancje. Niezanieczyszczony odpad granatu może być przekazywany na składowiska odpadów komunalnych po ich zgłoszeniu do organów ochrony środowiska. Granat posiada dodatkową własność, że nie powoduje iskrzenia podczas suchej obróbki strumieniowo-ściernej z powodu niewytwarzania ładunków statycznych na swojej powierzchni, co umożliwia jego stosowanie w strefach zagrożonych wybuchem w rafineriach, na platformach wydobywczych ropy i gazu oraz do czyszczenia wnętrz ropociągów i gazociągów. Na przełomie XX i XXI wieku granat znalazł zastosowanie jako optymalne ścierniwo w ultranowoczesnej technice precyzyjnego przecinania i wycinania elementów maszyn, urządzeń i elementów dekoracyjnych wszelkich blach i odlewów metalowych oraz innych materiałów, takich jak np. kamień, beton, ceramika, szkło, drewno, tworzywa sztuczne. Granat znajduje też zastosowanie do produkcji wyrobów nasypowych (jak papiery ścierne i taśmy ścierne), past polerskich i wodnych zawiesin granatu do precyzyjnego polerowania. 

Garnet nie jest pojedynczym minerałem, lecz grupą minerałów, które mają wspólną cechę, jaką jest krystaliczna struktura i podobny skład chemiczny. Najczęstszymi odmianami dostępnymi w handlu są granat almandynowy i andradynowy. Mimo że granat almandynowy jest najcięższy i najtwardszy z grupy granatów, a andradynowy jest najlżejszym i najdelikatniejszym w rodzinie granatów, oba są stosunkowo twarde i ciężkie. Ważny jest nie tylko skład chemiczny, ale i proces formowania się granatu. Duża liczba kryształów w ziarnie oznacza, że ziarna te są bardziej kruche, czyli łatwiej się rozpadają. Ta tendencja skutkuje powstawaniem wyższego poziomu drobniejszych cząstek w powstającym pyle i nieznacznie niższą wydajnością przy jednorazowym użyciu oraz zmniejszoną zdolność do recyklingu. Zwykle niższa wydajność jest częściowo równoważona przez niższą cenę granatu andradynowego w porównaniu do almandynowego. Poszczególne granaty nie dają takiego samego profilu i takiej samej szybkości cięcia oraz możliwości recyklingu. Twardsze, w pełni krystaliczne granaty są używane w wielu krajach. Granaty almandynowe uzyskują szybsze prędkości skrawania i niższy poziom pyłu niż bardziej kruche, spękane granaty andradynowe. Granaty almandynowe są najwyższej jakości i są zgodne z normą ISO 11126-10 oraz SSPC AB-1.