Przygotowanie Powierzchni

Druga część normy PN-EN ISO 12944 zatytułowana „Klasyfikacja środowisk” wprowadziła zmiany dotyczące likwidacji podziału na środowiska C5I i C5M oraz wprowadzenia środowiska CX. W starej wersji normy kategorię korozyjności C5I (bardzo duża przemysłowa) zdefiniowano:

• na zewnątrz jako „obszary przemysłowe o dużej wilgotności i agresywnej atmosferze”
• wewnątrz jako „budowle lub obszary z prawie ciągłą kondensacją i dużym zanieczyszczeniem”.

Kategorię korozyjności C5M (bardzo duża morska) zdefiniowano jako:

• na zewnątrz jako „obszary przybrzeżne i oddalone w głąb morza o dużym zasoleniu”
• wewnątrz jako „budowle lub obszary z prawie ciągłą kondensacją i dużym zanieczyszczeniem”.

W przypadku obu środowisk szybkość korozji zdefiniowana ubytkiem masy w pierwszym roku ekspozycji wynosiła od 650 do 1500 g/m2 powierzchni.

W nowym wydaniu normy istnieje tylko jedna kategoria korozyjności C5 zdefiniowana na zewnątrz jako „obszary przemysłowe o wysokiej wilgotności i agresywnej atmosferze i obszary przybrzeżne o wysokim zasoleniu”, a wewnątrz jako „budowle lub obszary z prawie ciągłą kondensacją i dużym zanieczyszczeniem”. Ubytek masy na skutek korozji pozostał niezmieniony.
Wprowadzono natomiast nowe środowisko określone symbolem CX (ekstremalne) zdefiniowane na zewnątrz jako „obszary na otwartym morzu (offshore) o wysokim zasoleniu i obszary przemysłowe o ekstremalnie wysokiej wilgotności i agresywnej atmosferze oraz obszary tropikalne i subtropikalne”, a wewnątrz „obszary przemysłowe o ekstremalnej wilgotności i agresywnej atmosferze”. Szybkość korozji zdefiniowana ubytkiem masy w pierwszym roku ekspozycji wynosi w środowisku o kategorii CX od 1500 do 5500 g/m2 powierzchni.
Kategorie korozyjności wody i gruntu rozszerzono o czwartą oznaczoną jako Im4. Jest to kategoria dla powierzchni narażonych na zanurzenie w wodzie morskiej lub słonawej, których ochrona powłokowa połączona jest z ochroną katodową.

Stopnie skorodowania stali.

Trzecia część normy pt. „Zasady projektowania” nie uległa zbyt istotnym zmianom. Nadal zwraca się szczególną uwagę na:

• dostępność do zabezpieczanych elementów
• wielkość szczelin, otworów itp. w celu umożliwienia wykonania poprawnego czyszczenia i malowania
• stosowanie rozwiązań zapobiegających powstawaniu pułapek korozyjnych,
• połączenia śrubowe i nitowane
• połączenia różnych metali – zapobieganie korozji galwanicznej
• obszary zamknięte, np. w konstrukcjach skrzynkowych
• unikanie szczelin
• stosowanie spawów ciągłych itp.