Rys. 1. Graficzne odwzorowanie stopnia skorodowania Ri 3 na podstawie PN-EN ISO 4628-3/2016.
Nowością jest zalecenie, aby konstrukcje projektowane na trwałość długą i bardzo długą eksploatowane w środowiskach kategorii C4 i cięższych miały przygotowywane spoiny, krawędzie i inne obszary z wadami powierzchni w stopniu P3 zgodnie z PN-EN ISO 8501-1/2008.
Nieco inny zapis znalazł się w nowym wydaniu normy PN-EN 1090-2/2018 „Wykonanie konstrukcji stalowych i aluminiowych. Wymagania techniczne dotyczące konstrukcji stalowych”. Niestety, w normie PN-EN 1090-2/2018 nie zmieniono okresów trwałości na zgodne z PN-EN ISO 12944-1/2018 i nie uwzględniono kategorii korozyjności CX, więc tabela zależności pomiędzy stopniem przygotowania a kategorią korozyjności wygląda w nowym wydaniu tej normy następująco:
Szkoda, że nie zadbano o jednolite zapisy w obu normach, bo wymienione różnice mogą być przedmiotem sporów pomiędzy producentami farb, wykonawcami i inwestorami. Mam świadomość, że lepszy stopień przygotowania podłoża, w tym usunięcia wad powierzchni, spawów itp. to dodatkowy koszt, jednak uważam, że do pracy powłok w zanurzeniu, a nawet powłok pracujących w warunkach częstej lub permanentnej kondensacji wilgoci powinno zalecać się stopień przygotowania P3, podobnie jak w środowiskach powyżej C3, szczególnie dla okresu trwałości długiego i bardzo długiego.
- niepokryte powierzchnie „gołej stali”, których zanieczyszczeniem jest zgorzelina walcownicza (zendra), produkty korozji i inne zanieczyszczenia powinny być oceniane zgodnie z normą PN-EN ISO 8501-1
- powierzchnie pokryte warstwą metalu:
– powierzchnie pokryte metalami natryskiwanymi cieplnie – cynkiem, aluminium i ich stopami zgodnie z normą PN-EN ISO 2063 cz. 1 i 2
– powierzchnie cynkowane zanurzeniowo na gorąco (hot dip galvanizing) zgodnie z PN-EN ISO 1461
– powierzchnie cynkowane elektrolitycznie
– powierzchnie szerardyzowane – otrzymane poprzez ogrzewanie elementów stalowych w pyle cynkowym – cynkowanie dyfuzyjne
- powierzchnie oczyszczone strumieniowo-ściernie i pokryte gruntem do ochrony czasowej zgodnie z PN-EN ISO 10238
- inne powierzchnie pomalowane – powierzchnia stali lub powierzchnia stali pokrytej warstwą metalizacyjną, która została pomalowana
- powierzchnie po obróbce chemicznej – przydatne do niektórych specyficznych zastosowań. Obróbka chemiczna może mieć na celu zwiększenie odporności korozyjnej i/lub poprawę przyczepności farby do podłoża. W normie obróbka chemiczna odnosi się do powierzchni stalowych ocynkowanych ogniowo, ocynkowanych galwanicznie i szerardyzowanych. Obróbka chemiczna obejmuje specjalne czyszczenie, a następnie samą obróbkę chemiczną prowadzoną przez nanoszenie odpowiednich środków metodą rozpylania, polewania lub zanurzenia, zwykle kończy się etapem płukania. Producent farby powinien potwierdzić możliwość jej nanoszenia na tak przygotowaną powierzchnię.
Komentarze (0)