Przygotowanie Powierzchni

Test Ervina

Innym badaniem pozwalającym określić cykliczność medium obróbczego jest test Ervina. Przeprowadza się go w zamkniętym systemie z wymontowanym wirnikiem, który obraca się z określoną prędkością i zdefiniowaną ilością wsadową ścierniwa.
Licznik sprzężony z wirnikiem oblicza ile cykli uda się przeprowadzić ilością wsadową, czyli 100 gramami śrutu. W czasie trwania testu śrut stopniowo się zużywa, dlatego trzeba go uzupełniać (przeważnie co 500 cykli), tak aby w pełni przerobić ilość początkową. Takie cykliczne uzupełnianie urządzenia odpowiada regularnym zasypom nowego ziarna, jak w przypadku maszyn wirnikowych. Badania pokazują, że początkowo straty ziaren są niewielkie. Stopniowo ulegają jednak zwiększeniu i po jakimś czasie pozostają na stabilnym poziomie.

Reklama

Podsumowanie

Wysoka jakość powierzchni wyśrutowanej zależna jest od wielu różnych czynników. Składa się na to m.in.:
prawidłowo dobrany rodzaj ścierniwa z zaznaczeniem odpowiedniej granulacji ziaren,
właściwie ukształtowany strumień śrutu padający na powierzchnię obrabianą,
wysoka powtarzalność efektu przy założonych parametrach obróbki.

Obecnie coraz większe znaczenie mają prace prowadzące do właściwej oceny warunków stabilizujących proces śrutowania. Wykorzystanie próby Almena i testu Ervina ułatwia w znacznym stopniu dobór najbardziej odpowiedniego ścierniwa.            

Bibliografia:
1. XII Konferencja Odlewnicza Technical 2010.
2. Piotr Zyzak, Ocena parametrów strumienia śrutu wskaźnikami próby z użyciem próbek kontrolnych, „Mechanik”, nr 8-9, 2015.
3. Winkler T., How Can Different Blasting Abrasives Be Assessed Objectively? – Ervin Test, Blasting, vol. 14, 2013.