Lakiernictwo Ciekłe

Podczas nakładania oraz utwardzania się powłok antykorozyjnych mogą powstawać maleńkie kratery (z angielskiego pinhole), czyli wąskie obszary zbyt cienkiej lub brakującej powłoki. Szczeliny te tworzą się m.in. poprzez wędrówkę pęcherzyków powietrza zawartych w materiale powłokowym spowodowaną przez parowanie rozpuszczalnika z farby czy też jako wtrącenia kurzu i innych ciał stałych z otoczenia. Problem ten dotyczy zarówno powłok nakładanych metodą natryskową, jak i proszkową. Wspomniane defekty, zwane również porami, osłabiają trwałość pomalowanych elementów, ponieważ ze względu na występowanie efektu kapilarnego działają jak rodzaj mostu, który umożliwia wnikanie wilgoci pod warstwę powłoki. Może to prowadzić do powstania ognisk korozji i drastycznie skrócić żywotność powłoki ochronnej, dlatego też takie wady należy wykryć, a wszelkie znalezione naprawić.

Procedura oceny porowatości suchych powłok izolacyjnych na podłożu przewodzącym została opisana w normie PN-EN ISO 29601. Przedstawione zostały dwa typy urządzeń, popularnie zwanych testerami szczelności lub porotestami, które łączy ta sama zasada działania: urządzenie podpięte kablem do przewodzącego materiału podłoża generuje napięcie elektryczne w sondzie, którą operator przesuwa po powierzchni badanej powłoki – jeżeli sonda napotka na ubytek powłoki obwód elektryczny zostanie zamknięty, wywołując alarm świetlny lub dźwiękowy sygnalizujący o wykryciu nieciągłości. Główną różnicą między dwoma rodzajami testerów szczelności jest natomiast wartość napięcia, które generują – musi być ona dobrana w zależności od grubości nieprzewodzącej części  systemu powłokowego.

Detektory niskonapięciowe są zwykle używane przy systemach powłokowych o grubości poniżej 500 µm. Najczęściej umożliwiają wybranie jednego z dwóch napięć opisanych w powyższej normie, czyli 9 lub 90 V. Napięcie 90 V jest zalecane jako domyślne, 9 V może zostać użyte dla powłok cieńszych niż 300 µm. Sonda przekazująca napięcie ma postać zwilżonej wodą i naelektryzowanej gąbki, której kształt może zostać dopasowany w zależności od geometrii badanego elementu – oprócz standardowych typów użytkownik może samodzielnie przyciąć zapasowe końcówki. Czasami pory są tak małe, że woda ma trudności z dotarciem do przewodzącego podłoża pod spodem, szczególnie w przypadku grubszych powłok. W takich przypadkach zaleca się użycie środka powierzchniowo czynnego (środka zwilżającego), który obniży napięcie powierzchniowe wody, umożliwiając lepszą penetrację roztworu przez szczeliny w powłoce.