Lakiernictwo Ciekłe

Przygotowanie powierzchni do malowania
Głównie chemiczne metody przygotowania powierzchni, w tym fosforanowanie cynkowe i żelazowe. Rzadziej metody mechaniczne, obróbka strumieniowo-ścierna lub szlifowanie. Większość przedmiotów malowanych proszkowo to elementy o niskiej bezwładności cieplnej, a więc stosunkowo cienkich ściankach, stąd niebezpieczeństwo deformacji przy obróbce strumieniowo-ściernej, która z kolei jest podstawową metodą czyszczenia elementów konstrukcyjnych malowanych na mokro.

Dostępne metody aplikacji
Wyłącznie elektrostatyczna aplikacja proszku. Pierwsze próby pod koniec lat 50. i w latach 60. XX wieku robiono z farbami proszkowymi nanoszonymi przez posypywanie. Ta metoda miała zbyt wiele ograniczeń i dopiero aplikacja elektrostatyczna pozwoliła na szerokie zastosowanie farb proszkowych. Obecnie dostępne są dwie metody aplikacji elektrostatycznej: TRIBO (wytwarzanie ładunków na skutek tarcia) i CORONA (aktywne wytwarzanie ładunków pochodzących z generatora wysokiego napięcia). Warto pamiętać, że nie wszystkie farby proszkowe można nakładać metodą TRIBO. Zaletą tej metody jest brak efektu klatki Faradaya, wadą niska wydajność w porównaniu z metodą CORONA.

Najważniejsze normy
PN-EN 13438:2013-10 Farby i lakiery – Organiczne powłoki z farb proszkowych do ocynkowanych zanurzeniowo lub sherardyzowanych wyrobów stalowych do celów konstrukcyjnych.
Wymagania techniczne QUALICOAT 2021 – wymagania znaku jakości dla farb ciekłych i proszkowych na aluminium do zastosowań architektonicznych.
Mimo że QUALICOAT nie jest normą, to nie sposób pominąć tego dokumentu, ponieważ zawiera zestaw precyzyjnie postawionych wymagań dotyczących architektonicznych zastosowań pokryć z farb proszkowych. 
Brak norm pozwalających na ocenę odporności korozyjnej. Najczęściej badania oparte są na normie PN-EN ISO 12944-6, mimo że nie jest ona dedykowana farbom proszkowym.

Ocena połysku

Tabela 2. Podział stopni połysku farb proszkowych wg QUALICOAT.

Ocena koloru

Kolor powłok z farb proszkowych ocenia się identycznie jak kolor powłok z farb ciekłych. Poddawane są one też identycznym testom (Floryda) jak farby ciekłe. QUALICOAT stawia wymagania dotyczące dopuszczalnej różnicy koloru dla barw z grupy RAL oraz podaje dopuszczalne różnice koloru po teście klimatycznym. Znaczna tolerancja, jeśli chodzi o dopuszczalne różnice koloru jest uzasadniona ze względów technicznych, ale z punktu widzenia użytkownika może być nie do zaakceptowania. QUALICOAT dla niektórych kolorów dopuszcza różnice ΔE>3, które są widoczne nawet dla osób niemających jakiejkolwiek wprawy w rozróżnianiu kolorów.

„Spotkania” farb ciekłych i proszkowych