Rys. 1. Traktor – oznakowanie elementów.
Stwórz ją sam
Zacznijmy od tego, że taka norma ani polska, ani europejska nie istnieje. Owszem, można spotkać normy branżowe i zakładowe, ale nie są one uniwersalne, dlatego każdy podmiot zainteresowany uporządkowaniem i znormalizowaniem spraw związanych z jakością malowania musi stworzyć ją sam. Jak to zrobić? Spróbujemy przekazać najistotniejsze wskazówki w tym artykule.
Jest oczywiste, że każdy chciałby, aby jego produkt był jak najbardziej zbliżony do ideału, niemniej, szczególnie w odniesieniu do dużych przedmiotów, takich jak samochody, maszyny rolnicze, maszyny budowlane, a tym bardziej konstrukcje stalowe hal lub budynków, jest to bardzo kosztowne i poza pewnymi wyjątkami nierealne.
Przyjrzyjmy się dokładnie samochodowi osobowemu. Prawie na każdym przy starannych oględzinach można dostrzec drobne wady, szczególnie w miejscach, którym na ogół się zbyt dokładnie nie przyglądamy, np. we wnętrzu bagażnika, w komorze silnika, na nadkolach, na podwoziu i elementach zawieszenia. Jeżeli ktoś oglądałby samochód po zdjęciu oklein, podsufitki itp. to znalazłby tych wad jeszcze dużo więcej. Również dokładne pomiary grubości powłok pokażą całkiem spory rozrzut, na ogół od 80 do 200 µm. Oglądając nowy samochód w salonie, tych wad na ogół nie widzimy. Dlaczego? Bo normy jakościowe nakładają najwyższe wymagania na miejsca widoczne, szczególnie te, którym większość ludzi się przygląda, a więc: maska, drzwi, błotniki czy klapa bagażnika.
Tabela 1.
Na rysunku wyróżniono tylko najważniejsze elementy, w rzeczywistości może ich być znacznie więcej, jednak do przedstawienia metodyki tworzenia normy to powinno wystarczyć. Mamy tu:
- Pokrywę silnika
- Dach kabiny
- Konstrukcję kabiny
- Błotniki
- Tarcze kół
- Stopnie wejściowe
- Zbiornik sprężonego powietrza
- Przeciwwagę
- Blok silnika (bordowy, nieoznaczony numerem)
- Miskę olejową (czarną, też nieoznaczoną numerem)
Teraz spróbujemy określić, na ile klas wykonania należy podzielić produkt, dla którego tworzymy normę. Nie należy z tym przesadzać, najczęściej przyjmuje się od dwóch do czterech. W omawianym przykładzie przyjęliśmy trzy klasy wykonania: A, B i C. Wymagania dla poszczególnych klas zestawiono w tabeli 1.
Komentarze (2)