Lakiernictwo Ciekłe

PN-EN ISO 8502-3:2017-03 
Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów – Badania służące do oceny czystości powierzchni. Część 3: Ocena pozostałości kurzu na powierzchniach stalowych przygotowanych do malowania (metoda z taśmą samoprzylepną).
Do oceny pozostałości kurzu służy taśma samoprzylepna o szerokości 25 mm i sile odlepu 190 N/m przy odrywaniu pod kątem 180° ze stalowego podłoża z prędkością 300 (±30) mm/min. Zalecany jest też wałek dociskowy umożliwiający dociśnięcie taśmy do podłoża z siłą od 39,2 do 49 N oraz lupa o 10-krotnym powiększeniu. Badanie polega na ocenie ilości i wielkości kurzu na taśmie po jej oderwaniu od kontrolowanej powierzchni po przyłożeniu do kontrastowego podłoża, np. białego i czarnego (fot. 5).

PN-EN ISO 8502-4:2017-03
Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów – Badania służące do oceny czystości powierzchni. Część 4: Wytyczne dotyczące oceny prawdopodobieństwa kondensacji pary wodnej przed nakładaniem farby.
Norma opisuje metody oceny temperatury punktu rosy w funkcji wilgotności względnej powietrza i temperatury powierzchni, na której mogłoby dojść do kondensacji wilgoci. Ta zależność dla temperatury t≥0°C, przy ciśnieniu atmosferycznym 1001 kPa, opisana jest wzorem Magnusa:

W oparciu o ten wzór działają współczesne przyrządy do kontroli temperatury punktu rosy (fot. 6).

PN-EN ISO 8502-6:2020-11
Przygotowanie podłoży stalowych przed nakładaniem farb i podobnych produktów.  Badania służące do oceny czystości powierzchni. Część 6: Ekstrakcja rozpuszczalnych w wodzie zanieczyszczeń do analizy (metoda Bresle’a).

Zanieczyszczenia, szczególnie sole rozpuszczalne w wodzie, mogą być przyczyną powstania pęcherzy osmotycznych, dlatego zaleca się ich kontrolę na konstrukcjach narażonych na częstą kondensację wilgoci, np. mostach lub konstrukcjach „off shore”. Dobrą praktyką jest kontrola zasolenia na konstrukcjach przeznaczonych do użytkowania w  środowiskach od C4 o trwałości H i cięższych. Metoda Bresle’a polega na wypłukaniu wodą destylowaną zanieczyszczeń z określonej, zamkniętej plastrem (tzw. celką Bresle’a) powierzchni wynoszącej najczęściej 1250 mm2 (fot. 7). Określany jest pomiar zmiany przewodności elektrycznej wody przed i po płukaniu.
Ocenę i obliczenie poziomu zanieczyszczeń wykonuje się w oparciu o PN-EN ISO 8502-9:2021-03